Δευτέρα 30 Απριλίου 2018

Περί φόβου μικρή ιστορία!


Καλημέρα Καλό Μήνα σε όλες τις Φίλες και τους Φίλους!

Καλή Πρωτομαγιά!



Από το blog της Άιναφετς (Στεφανία)

Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια νεαρή πολεμίστρια.
Ο δάσκαλος της, της είπε πως έπρεπε να πολεμήσει με τον φόβο…
Εκείνη δεν ήθελε να το κάνει αυτό.
Της φαινόταν πολύ επιθετικό, ήταν τρομαχτικό, της φαινόταν εχθρικό.
Αλλά ο δάσκαλος είπε ότι έπρεπε να το κάνει και της έδωσε οδηγίες για τη μάχη.

Η μέρα έφτασε.
Η πολεμίστρια στάθηκε απ΄τη μια μεριά και ο φόβος στάθηκε από την άλλη.
Η πολεμίστρια αισθανόταν πολύ μικρή και ο φόβος έμοιαζε ογκώδης και οργισμένος.

Και οι δυο είχαν τα όπλα τους.

Η νεαρή πολεμίστρια ύψωσε το ανάστημα της και πήγε προς το φόβο, υποκλίθηκε τρεις φορές και ρώτησε,
«Μπορώ να έχω την άδεια να παλέψω μαζί σου;»
Ο φόβος είπε,
«Ευχαριστώ που μου δείχνεις τόσο πολύ σεβασμό και μου ζητάς την άδεια.»
Τότε η νεαρή πολεμίστρια είπε,
«Πώς μπορώ να σε νικήσω;»

Ο φόβος απάντησε,
«Τα όπλα μου είναι ότι μιλώ γρήγορα και πλησιάζω πολύ κοντά στο πρόσωπο σου.
Τότε παραλύεις εντελώς και κάνεις ότι σου λέω.
Αν όμως δεν κάνεις αυτό που σου λέω, δεν έχω δύναμη.
Μπορείς να με ακούς και να με σέβεσαι.
Μπορεί ακόμα και να πειστείς από μένα.
Αλλά αν δεν κάνεις αυτό που σου λέω, δεν έχω δύναμη.»

Με αυτό το τρόπο, η μαθητευόμενη πολεμίστρια
έμαθε πώς να νικά το φόβο.


Pema Chodron, When Things Fall Apart: Heart Advice for Difficult Time
Όταν όλα καταρρέουν: Συμβουλές καρδιάς για δύσκολους καιρούς.

Η παραπάνω ανάρτηση εκτός από την φωτογραφία και την τετραφάρμακο συμβουλή, είναι από το blog της Άιναφετς

 Πηγή:  https://ainafetst.wordpress.com/

Το παραπάνω κείμενο το μετέφρασα από εδώ.

Ο Φιλόδημος ο Γαδαρηνός  έγραψε την  Τετραφάρμακο συμβουλή.

Η τετραφάρμακος είναι η εξής:

«Ο θεός δεν είναι επίφοβος, ο θάνατος δεν προκαλεί ανησυχία, το καλό κερδίζεται εύκολα και το κακό αντέχεται υπομονετικά».

Σάββατο 28 Απριλίου 2018

Φυσική Καλλιέργεια - Παναγιώτης Μανίκης


 Παναγιώτης Μανίκης

Συνέντευξη στον Πέτρο Αργυρίου

Συνέντευξη με τον Αγρότη-Φιλόσοφο Παναγιώτη Μανίκη, που Ακολουθεί τις Τεχνικές και τη Φιλοσοφία του Ιάπωνα Φυτοπαθολόγου Masanobu Fukuoka.

Παναγιώτη, πες μου λίγο, πως ξεκίνησε αυτή η ιστορία με την φυσική καλλιέργεια, τι σε ώθησε σε αυτή την ατραπό;

Όλα ξεκίνησαν από μια περιπέτεια που είχα με την υγεία μου σχετικά νωρίς στη ζωή μου. Όταν οι γιατροί μου γνωστοποίησαν ότι το «τέλος» μου πλησίαζε και μάλιστα τόσο νωρίς, κάτι μέσα μου έσπασε και κάτι άλλο επαναστάτησε. Θεώρησα ότι υπήρχε κάτι τραγικά λάθος στην αντίληψη ότι το ανθρώπινο πλάσμα δημιουργήθηκε-πλάσθηκε-γεννήθηκε για να υποφέρει από αρρώστιες και να ζει μια μίζερη ζωή.

Εκείνη τη στιγμή όμως δεν ήμουν εφοδιασμένος με τα κατάλληλα γνωστικά εργαλεία ώστε να γνωρίζω αν αυτή η αντίδραση ήταν απλά μια σπασμωδική απροθυμία μου να αποδεχτώ το τέλος μου, ή αν ήταν μια γνήσια φιλοσοφική σύλληψη γύρω από τη ζωή. Όπως και να χε, απηυδισμένος και φοβισμένος από τους κινδύνους που περιέκλειαν τα φάρμακα που μου ‘δίναν για να θεραπευτώ, αποφάσισα να τα πετάξω όλα και απλά να ζήσω μια πιο υγιεινή ζωή. Άρχισα να διατρέφομαι καλύτερα, να απορρίπτω τα συναισθηματικά και νοητικά δηλητήρια που με περιτριγύριζαν και το αποτέλεσμα ήταν, τουλάχιστον στην περίπτωσή μου, μετά από μερικούς μήνες να έχω θεραπευτεί πλήρως από μια θανάσιμη ασθένεια.

Μετά από αυτή την προσωπική μου νίκη, άρχισα να θεωρώ ότι η «κλασσική» ιατρική, η ιατρική των αντιβιώσεων, των μεταμοσχεύσεων, η επεμβατική και επιθετική ιατρική ήταν μια εντελώς λανθασμένη ιατρική. Μιας και σπούδαζα γεωπονία, η σκέψη μου στράφηκε και στα φυτά, στο έδαφος, στη γη. Η υγεία για μένα ήταν πλέον η φυσική κατάσταση των πραγμάτων και τα δηλητήρια, τα χημικά και τα τοξικά η εκτροπή που διατάρασσε την φυσική τάξη της υγείας, της ευρωστίας και της αρμονίας. Μέσα μου η κλασσική ιατρική και η γεωπονική επιστήμη με τα φάρμακα και φυτοφάρμακα που στοχεύουν και πυροβολούν οτιδήποτε είναι ζωντανό είχε ακυρωθεί.


Πόσα χρόνια πριν εκτυλίχθηκε αυτό στο οποίο αναφέρεσαι;

Το 1974. Από τότε και ύστερα άρχισα να αναζητώ μέσα από τα βιβλία για να βρω και άλλους ανθρώπους που είχαν δουλέψει σε αυτή την κατεύθυνση, να εμπλουτιστώ από αυτούς που είχαν συλλάβει την ιδέα ότι άνθρωποι, ζώα και φυτά γεννιούνται για να είναι υγιή, ότι η φυσική κατάσταση των πραγμάτων είναι η απόλυτη υγεία. Ένα από τα βιβλία που έπεσε στα χέρια μου ήταν το Η Επανάσταση του Ενός Άχυρου του Masanobu Fukuoka. Με το που το διάβασα, αποφάσισα να φύγω στην Ιαπωνία, να μαθητέψω δίπλα σε αυτόν τον άνθρωπο.


Έτσι το 1980 βρέθηκα στην Ιαπωνία, κοντά στον εμπνευστή της μεθόδου της φυσικής καλλιέργειας. Στη συνέχεια κάναμε μια δίμηνη περιοδεία σε χώρες της Ευρώπης. Ακολούθως δούλεψα σε αγροκτήματα στη Βραζιλία και την Ινδία. Το 1989 η ζωή με έφερε στην Έδεσσα όπου πήρα ένα αγρόκτημα το οποίο καλλιεργώ από τότε με τη μέθοδο της φυσικής καλλιέργειας.

Ναι, αλλά τι ακριβώς είναι η μέθοδος της φυσικής καλλιέργειας;

Είναι μια μέθοδος γεωργίας όπου δεν χρησιμοποιούνται λιπάσματα, φυτοφάρμακα, δεν κάνουμε ζιζανιοκτονία, δεν βοτανίζουμε, δεν οργώνουμε τη γη με μηχανήματα. Και υπάρχει και μια Πέμπτη Αρχή, αν θες, αναφορικά με το οπωροφόρα: Δεν τα κλαδεύουμε καν. Φυσικά, θα υποβαθμίζαμε τη φυσική καλλιέργεια αν την προσδιορίζαμε μόνο ως γεωργική μέθοδο. Η φυσική καλλιέργεια είναι ένα πνευματικό μονοπάτι που συνδέει επιστήμη, θρησκεία, φιλοσοφία σε μια ενιαία σύλληψη, όπως ήταν κάποτε στο παρελθόν αδιαίρετες. Η φυσική καλλιέργεια φιλοδοξεί να ενώσει θεό άνθρωπο και φύση. Σήμερα η μέθοδος της φυσικής καλλιέργειας έχει φτάσει στην μέγιστή της σχεδόν απλότητα. Δεν χρειάζεται δηλαδή ούτε να φυτεύουμε, ούτε να οργώνουμε, δεν χρειάζεται να κάνουμε σχεδόν καμιά εργασία.

Την περίοδο των βροχών, πριν τις φθινοπωρινές ή τις ανοιξιάτικες βροχές, κάνουμε ένα μεγάλο μείγμα σπόρων, κλασσικά δέντρα, οπωροφόρα δέντρα, λαχανικά, τα τυλίγουμε με αργιλόχωμα για να τα προστατέψουμε από τα πουλιά και τα τρωκτικά, τα πετάμε στο έδαφος και μετά παρατηρούμε αυτό που μας διδάσκει η φύση: Κάθε φυτό θα βγει εκεί που είναι καλύτερα για αυτό. Δεν απαιτείται καμιά ανθρώπινη γνώση, καμιά τεχνολογία.


Κυριακή 22 Απριλίου 2018

Η «κατασκευασμένη» ασθένεια και το φάρμακο της Novartis!


Στα μέσα του 19ου αιώνα, μόνον έξι διαταραχές καταλογογραφούνταν στην αρχική απογραφή των ψυχικά ασθενών. Σήμερα πλησιάζουν τις 200.

Έχουμε όλοι τρελαθεί, γιατρέ μου; Ή μήπως η φαρμακοβιομηχανία έχει τρελαθεί από τη χαρά της;

Στο δεύτερο καταλήγει ο συγγραφέας και διακεκριμένος ψυχίατρος Allen Frances, ο άνθρωπος που ήταν επικεφαλής της ομάδας που συνέταξε το τέταρτο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, που δημοσιεύτηκε το 1994. Το 2010 ο ίδιος άνθρωπος αρνείται να αναμειχθεί στο DSM-5.

Ο Allen Frances αποχωρεί από την ομάδα και καταγγέλλει το διαγνωστικό εγχειρίδιο IV για τις υπερβολές του, για την κλινικοποίηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού, καθώς και για τη δημιουργία νέας μόδας ψυχικών νοσημάτων σε συνεργασία με τις φαρμακευτικές εταιρείες.

Καταγγελία

Ο δρ Ψυχολογίας και εκπαιδευτικός Μιχάλης Παπαδόπουλος έχει αναγνωριστεί ως εμπειρογνώμονας σε θέματα της σχολικής ζωής από την UNESCO, την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Διεθνές Παρατηρητήριο για τη Βία στο Σχολείο και το γαλλικό υπουργείο Παιδείας.

Πρωτοπόρος στην αντιμετώπιση του λειτουργικού αναλφαβητισμού και της σχολικής αποτυχίας, με μακρά θητεία στο υπουργείο Παιδείας της Κύπρου (1976-2013), ο κ. Παπαδόπουλος πρόσφατα δημοσίευσε την «Αυτοκτονία της Ψυχιατρικής» (εκδ. Νήσος), όπου ασχολείται με την... επιδημία της ΔΕΠΥ.

Μέσα από την εμπειρία του με 15.000 παιδιά που εξέτασε σε 37 χρόνια (κλινική εξέταση παιδιών, έρευνες, βιωματικά εργαστήρια σε εκπαιδευτικούς), ο κ. Παπαδόπουλος είναι κατηγορηματικός: ΔΕΠΥ ως νοσολογική οντότητα δεν υφίσταται.

«Η ΔΕΠΥ δεν υπάρχει πια, την πάτησε το τρένο του πατέρα της!» λέει στην «Εφ.Συν.».

«Ο καθηγητής στο Χάρβαρντ Leon Eisenberg που την επινόησε δήλωσε το 2012 στο Der Spiegel πως "η ΔΕΠΥ αποτελεί παράδειγμα μιας κατασκευασθείσας ασθένειας". Ομολόγησε επίσης πως έδωσε παραπλανητικά ερευνητικά στοιχεία. Οι ΔΕΠΥδημίες δεν τυγχάνουν της επιστημονικής νομιμοποίησης να αποκαλούνται "ασθένειες" ή "διαταραχές" γιατί πρόκειται για ιδεολογικά κατασκευάσματα. Τα κριτήρια για τη... διάγνωση είναι αστεία: "Συχνά ομιλεί υπερβολικά!", "συχνά δυσκολεύεται να συμμετάσχει σε δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου ήσυχα!", "συχνά δυσκολεύεται να περιμένει τη σειρά του".  Πώς μετρά κάποιος το συχνά; Η "θεωρία" που υποβόσκει εκπορεύεται από την αντιεπιστημονική θέση πως το παιδί είναι ένας εγκέφαλος που ωριμάζει σ’ ένα γυάλινο κλουβί χωρίς αλληλεπίδραση με το περιβάλλον. Αναμένεται όλα τα παιδιά να προσαρμοστούν στο σχολικό σύστημα ανεξάρτητα από τις κοινωνικο-πολιτισμικές αποσκευές και τα βιώματα που φέρνουν το καθένα από την οικογένειά του».

Αμφιλεγόμενη διάγνωση

Η δρ Νάνσυ Παπαθανασίου διδάσκει επικουρικά στο Τμήμα Ψυχολογίας, στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σχολικής Ψυχολογίας και στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Κλινικής Ψυχολογίας. Ενα από τα γνωστικά της αντικείμενα είναι η περίφημη ΔΕΠΥ.

Η δρ Παπαθανασίου, μιλώντας στην «Εφ.Συν.», κάνει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παρατήρηση:

«Η ΔΕΠΥ είναι μία από τις πιο αμφιλεγόμενες διαγνώσεις, καθώς θεωρείται ότι ιατρικοποιεί φυσιολογικές συμπεριφορές. Συχνά συνιστάται φαρμακοθεραπεία, η οποία όμως γίνεται σε βάρος ή παραβλέποντας άλλες παρεμβάσεις. Οι πρώτες αναφορές υπάρχουν από το 1902 και αφορούν τόσο συμπτώματα ΔΕΠΥ όσο και συμπτώματα μαθησιακών δυσκολιών (αν και τότε αναφέρονταν ως "ηθικά ελλείμματα"). Η πρώτη παρατήρηση της συστοιχίας συμπτωμάτων που στη συνέχεια θα εξελισσόταν στη διαγνωστική κατηγορία της ΔΕΠΥ συμπίπτει με τη θεσμοθέτηση του σχολείου για τα παιδιά. Η υποχρεωτική εκπαίδευση δημιούργησε ένα υποσύνολο παιδιών που παρουσίαζαν δυσκολίες στη συμπεριφορική και συναισθηματική αυτορύθμιση ή στις βασικές δεξιότητες για το διάβασμα και το γράψιμο (οι τελευταίες στη συνέχεια ονομάστηκαν μαθησιακές δυσκολίες).

Στα 1970 & 1980, η υπερκινητικότητα αρχίζει να συνδέεται και με την ελλειμματική προσοχή και τον έλεγχο των παρορμήσεων (σε συνδυασμό με την κινητική υπερκινητικότητα). Ηδη από εκείνη την εποχή η φαρμακοθεραπεία με διεγερτικά αρχίζει και προκαλεί έντονες διαμάχες στην επιστημονική κοινότητα».

«Η φαρμακοβιομηχανία στις ΗΠΑ ελέγχει πλήρως την Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία, η οποία είναι υπεύθυνη για το DSM», λέει στην «Εφ.Συν.» ο Μιχάλης Παπαδόπουλος.

«Το 90% των συγγραφέων της Ομάδας Εργασίας του DSM–V διατηρεί σχέσεις με τη βιομηχανία. Τα άτομα που βρίσκονται στους μισθολογικούς καταλόγους της εταιρείας και είναι υπεύθυνα για κλινικές εξετάσεις στις οποίες γίνεται πρόταση στις κρατικές αρχές για την έγκριση των φαρμάκων, τα ίδια αυτά άτομα συμμετέχουν επίσης και στις επίσημες επιτροπές που θα εισηγηθούν την κυκλοφορία των φαρμάκων».

Αναφερόμενος στη Γερμανία, ο κ. Παπαδόπουλος θα πει το... μαγικό όνομα Novartis!

Όπως μας λέει, «στη Γερμανία οι φαρμακοβιομηχανίες υποστηρίζουν τη δράση της Γερμανικής Εταιρείας Ψυχιατρικής, Ψυχοθεραπείας και Νευρολογίας. Τα "δελτία Τύπου" της επιστημονικής Εταιρείας, με τα οποία ενημερώνεται η κοινή γνώμη για τις καινούργιες ψυχικές διαταραχές, επιχορηγούνται από τη Novartis και άλλες βιομηχανίες. Η Novartis παρασκευάζει το Ritalin, το πιο διαδεδομένο αντιΔΕΠΥ φάρμακο, κι έχει ως σύνθημά της το «η ΔΕΠΥ, ένας σύντροφος για όλη τη ζωή»».


Χωρίς πρόβλημα εννέα στα δέκα παιδιά

Ακριβώς την ίδια καταγγελία έκανε και ο Jerom Kagan - ένας από τους ψυχολόγους με τη μεγαλύτερη επιρροή στον 20ό αιώνα και καινοτόμος στην αναπτυξιακή ψυχολογία των μωρών και των νηπίων:

«Κάθε παιδί που έχει προβλήματα στο σχολείο παραπέμπεται σε έναν παιδίατρο ή παιδοψυχίατρο, ο οποίος ισχυρίζεται ότι το παιδί έχει ΔΕΠΥ και του συνταγογραφεί Ritalin. Στην πραγματικότητα, το 90% αυτών των 5,4 εκατομμυρίων παιδιών δεν έχουν παθολογικό μεταβολισμό ντοπαμίνης. Το πρόβλημα είναι ότι, εάν το φάρμακο είναι διαθέσιμο στους γιατρούς, αυτοί θα κάνουν την αντίστοιχη διάγνωση».

Συντάκτης: Ντίνα Δασκαλοπούλου



 
Δείτε εδώ τις παρενέργειες: http://www.janssen.com/greece/sites/www_janssen_com_greece/files/concerta_pil.pdf



Οποιοδήποτε περιεχόμενο στον Παρόντα Δικτυακό Τόπο έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα, δεν συνιστά, ούτε δύναται να ερμηνευθεί ότι συνιστά ή υποκαθιστά συμβουλή ιατρικής φύσης, για την οποία οφείλετε και σας συστήνεται να απευθύνεστε σε αρμόδιο επαγγελματία υγείας

 

Κυριακή 1 Απριλίου 2018