«Ομοιοπαθητική & ανθρώπινες σχέσεις». Πέμπτη από σειρά εκπομπών

Η ΕΝΑΤΗ Εναλλακτική Τηλεόραση, σας παρουσιάζει τον ομοιοπαθητικό Παναγιώτη Ψαρρό, στην πέμπτη από σειρά εκπομπών με θέμα:

"Ομοιοπαθητική & ανθρώπινες σχέσεις"

Και όπως αναφέρθηκα στην αρχή, οι αγχώδεις καταστάσεις ξεκινούν από την σύλληψη και το βρέφος μπορεί να γεννηθεί ανασφαλή και να παρουσιάζει άγχος. Αυτή την κατάσταση την βλέπουμε πολύ συχνά όταν η μητέρα ή και ο πατέρας ή και οι δυο είχαν μια προϊστορία ανασφάλειας, άγχους, θλίψης, απογοήτευσης, κ.α. Τότε πολλές φορές υπάρχει αβεβαιότητα μέσα στην οικογένεια.

Πιθανόν οι γονείς να μην είναι σίγουροι για τον εαυτό τους και για το πώς να σχετιστούν με το παιδί τους ή πώς να χειριστούν τις πολλές και πολύπλοκες απαιτήσεις και ανάγκες του. Όταν συμβαίνει αυτό η ευκολότερη λύση για πολλούς ενήλικες είναι απλά να προσπαθήσουν να καταπιέσουν το παιδί εντελώς εγωιστικά για χάρη της ησυχίας και της ηρεμίας.

Όταν οι πρώτες εμπειρίες είναι υπερβολικά αρνητικές και έχουν δημιουργήσει βαθιά πικρά βιώματα, αυτό μπορεί να γίνει σχεδόν σαν μια «ανάπτυξη» που προσλαμβάνει μια δική της υπόσταση - μόλυνση και οδηγεί σ' ένα αίσθημα μόνιμης δυσαρέσκειας και απόρριψης, ότι δεν το αγαπά κανείς, και αυτό φαίνεται αδύνατον να λυθεί ή να ξεπεραστεί στο μέλλον όσο σωστές και τρυφερές κι αν γίνουν οι σχέσεις μετέπειτα.

Για αυτό η παροιμία μας λέει κάλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε!    

Ανακεφαλαιώνοντας θα έλεγα ότι: οι σχέσεις μας λοιπόν ξεκινούν από την ώρα τις σύλληψης, στην εγκυμοσύνη, στον τοκετό και κατόπιν στο περιβάλλον που θα βρεθούμε.

Και εάν είναι όλα θετικά που σπανίζει βέβαια αυτό, τότε θα έχουμε μια σχετικά ισορροπημένη πορεία ζωής, διαφορετικά μας περιμένουν αρκετές δυσκολίες που καλούμαστε να λύσουμε. 

Η γη στην οποία βρισκόμαστε δεν είναι χώρος εξοχής και απόλαυσης. Είναι χώρος για δυνατούς πολεμιστές, αναγνώρισης του Ασυνειδήτου - Εγώ.

Ενδεικτικά θα αναφέρω μερικές κατά - στάσεις. Όπως τις περιγράφει ο Dr. Trevor Smith.

Παιδιά.

Ανασφάλεια και φόβος: Το παιδί είναι αναστατωμένο και δεν μπορεί να καθίσει να παίξει με κάτι το δημιουργικό ή περίπλοκο. Αυτά τα παιδιά φαίνονται πάντα ανήσυχα, ότι κάτι τα απασχολεί και χρειάζονται συνεχή βοήθεια και προσοχή, ζητάνε από το μεγάλο να τα κρατά ή να βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση.  

Το υπερκινητικό παιδί: Αυτό είναι σύνηθες κι εξαντλητικό πρόβλημα. Το παιδί είναι υπερβολικά ανήσυχο, συχνά έχει υποστεί κάποια ψυχολογική βία ή στέρηση, κινείται συνεχώς και προσκολλάται σ' οποιονδήποτε ενήλικο βρίσκεται γύρω του με ένα υπερβολικά στοργικό τρόπο.

Σχολική φοβία: Σε πολλές περιπτώσεις υπάρχει μια συναισθηματικά καταπιεσμένη, φοβική ίσως μητέρα ή το παιδί έχει υποστεί κάποια βλάβη στα πρώτα στάδια της ζωής  και είναι γεμάτο από συγκεχυμένα και τρομακτικά διφορούμενα συναισθήματα προς τη μητέρα που δεν μπορούν να εκφραστούν ή να γίνουν κατανοητά. Τα αισθήματα εκδηλώνονται σαν ένα είδος φοβίας ότι κάτι θα συμβεί στη μητέρα ή καμιά φορά σε κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας από κάποια εξωτερική κι ανεξέλεγκτη δύναμη. Αυτό μπορεί να είναι η αρχή ενός πιθανού μελλοντικού καταναγκαστικού προβλήματος, που αν είναι έντονο μπορεί να κρατήσει σ' όλη τη ζωή.

Το παθητικό παιδί: Συχνά νομίζουμε ότι αυτά τα παιδιά είναι τεμπέλικα αλλά δεν είναι έτσι. Προκαλούν στους γονείς αντιδράσεις εκνευρισμού και αυτό αυξάνει τη παθητικότητα και τις βαθύτερες ανασφάλειές τους. Η συχνότερη αιτία είναι πολύ απλά η ιδιοσυγκρασία και η νευρικότητά τους, όποτε η έλλειψη αυτοπεποίθησης έρχεται στο προσκήνιο. Αυτά τα παιδιά συμφωνούν με τους άλλους ή τους ηρεμούν κι' αυτό το κάνουν από φόβο για να ξεφορτωθούν κάποιες φανταστικές απειλές και απαιτήσεις, παρ' όλο που άλλες φορές μπορεί να γίνουν πεισματάρικα ή αντιδραστικά κάτι που οφείλεται επίσης στους βαθύτερους φόβους τους.

Υποχονδρία: Είναι συνήθης κατάσταση στο νευρικό, συνεσταλμένο και φοβισμένο παιδί. Φοβούνται την ασθένεια, τα νοσοκομεία, τους γιατρούς και την αδιαθεσία. Συνήθως αυτό το έχει αντιγράψει από κάποιον ενήλικο στην οικογένεια, ο οποίος έχει εμφυτεύσει τα συμπτώματα στο μυαλό του παιδιού. Συχνά ο ένας από τους γονείς έχει ένα χρόνιο πρόβλημα, συνήθως ψυχολογικό, ή ο παππούς, ή η γιαγιά ή κάποια θεία μιλούν πολύ για τα συμπτώματά τους, τα φάρμακά τους, το γιατρό τους και τις θεραπείες τους. Όλα αυτά μπορεί να δημιουργήσουν ιδέες και φαντασίες σ' ένα παιδί που είναι ευαίσθητο, επηρεάζεται εύκολα, και που λόγω αδύνατου χαρακτήρα κι ανωριμότητας παίρνει πάνω του τις σκέψεις, τις ιδέες και τις έγνοιες των αρρώστων ενήλικων.

Συναισθηματικά προβλήματα εφήβου. 

Σχεδόν πάντα αυτά τα προβλήματα συγκεντρώνονται αναπόφευκτα γύρω από το κύριο πρόβλημα, τη σημαντική έγνοια των εφήβων, δηλαδή τη σεξουαλικότητα. Δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε τη σεξουαλικότητα από το αναπτυσσόμενο εγώ του εφήβου, που εκφράζεται μέσω της βαθιάς ανησυχίας και της ενασχόλησης με σωματικά θέματα, όπως το βάρος, η υγεία, η ανάπτυξη, το ύψος, το χρώμα, το δέρμα και γενικά με την εμφάνιση.

Κατάθλιψη-μελαγχολία:Είναι πολύ σύνηθες πρόβλημα στην εφηβεία. Μπορεί να προκύψει οποιαδήποτε στιγμή αν υπάρχουν προβλήματα, ή σε στιγμές πίεσης, συχνά στις εξετάσεις, από έλλειψη ευκαιριών εργασίας, από λήψη ναρκωτικών, από ερωτική απογοήτευση ή από ανασφάλειες που εμποδίζουν τη δημιουργία σχέσεων.

Η κατάθλιψη μπορεί να είναι πολύ σοβαρή φτάνοντας μέχρι αυτοκτονία. Συχνά μπορεί να έχει προηγηθεί κάποιο τραύμα ή μια απώλεια. Άλλοτε η κατάθλιψη ακολουθεί κάποιο οικογενειακό πρότυπο ή αν υπάρχει ισχυρό κληρονομικό ιστορικό. Άλλοι εμφανίζουν σοβαρή κατάθλιψη μετά από μια σωματική νόσο, όπως π.χ. αδενοπάθεια, γρίπη, ή ηπατίτιδα.

Ψυχωτικές αντιδράσεις και ψύχωση: Είναι συνήθης κατάσταση στον υπερευαίσθητο, δειλό, ντροπαλό, κι αποτραβηγμένο έφηβο, που συχνά είναι ανώριμος.  Γενικά όπου υπάρχει οικογενειακό ιστορικό διανοητικής διαταραχής που συσχετίζεται με την ενασχόληση πάνω στην εικόνα του σώματος του και μερικές φορές με νευρική ανορεξία. Η οποιαδήποτε πιθανότητα για φυσιολογική μελέτη ή δουλειά σ' αυτή τη κατάσταση είναι μηδαμινή.

Νευρική ανορεξία: αυτό το πρόβλημα είναι συχνό κυρίως σ' ορισμένα υπερευαίσθητα κορίτσια και σπάνιο στα αγόρια. Συχνά υπάρχει ένας «χοντρός» στην οικογένεια ή κάποιος συγγενής έχει πρόβλημα βάρους, κι αυτό έχει προκαλέσει το φόβο και την ενασχόληση με τη δίαιτα και την απώλεια βάρους. Συνήθως υπάρχει αμηνόρροια.

Ναρκωτικά: αυτά μπορεί να τα χρησιμοποιήσει ο έφηβος για «συγκίνηση» ή για να «πάει ψηλά», για να δημιουργήσει μια έντονη περίοδο ευθυμίας, έξαψης, συγκίνησης και φαντασίας. Η ανάγκη «να ανέβει» είναι για να ξεφύγει από τα «χαμηλά» ή από τις υποκλινικές (λανθάνουσες) καταθλιπτικές καταστάσεις που βιώνει και που ποτέ δεν αναφέρονται. Υπάρχει μια φυγή, από το να εργαστεί πάνω στα προβλήματα της ανάπτυξης των συγκρούσεων του, των αντιθέσεων και της σεξουαλικότητας του. Ενώ βρίσκεται υπό την επήρεια του ναρκωτικού μπορεί να υπάρξει και ερωτική επαφή αλλά είναι κατά ένα μεγάλο μέρος αμέτοχος κι ανεύθυνος, και δεν έχει στοιχεία συναισθηματικής σύνδεσης ή τρυφερότητας. Είναι ένα είδος φυγής και συχνά συνδέεται με τη βία.

Για να δείτε την τέταρτη εκπομπή πατήστε εδώ.