Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2015

Πόλεμος είναι όχι Τρομοκρατία



Πόλεμος είναι όχι Τρομοκρατία.
Και μόλις άρχισε…

Γράφει ο Ραφαήλ-Νίκος Μπελενιώτης

Η δολοφονία έχει σκοπό τον φόβο. Η τρομοκρατία έχει σκοπό τον φόβο. Η φτώχεια έχει σκοπό τον φόβο, η ανέχεια έχει σκοπό τον φόβο, οι οικονομικοί εκβιασμοί έχουν σκοπό τον φόβο. Η εξουσία έχει σκοπό της τον έλεγχο. Σκοπός του φόβου είναι ο έλεγχος…

Παρόλα αυτά οι αθώες ψυχές στο Bataclan της Γαλλίας δεν έπεσαν θύματα της τρομοκρατίας. Όχι είναι ασέβεια προς την μνήμη τους να τους θεωρήσουμε τυχαία θύματα μιας τρομοκρατικής επίθεσης. Δεν πρέπει να μιλάμε για τρομοκρατικές ενέργειες ποια όσο αφορά τον ISIS , δεν μας παίρνει. Πόλεμο έχουμε, και πρέπει να το καταλάβουμε πριν να είναι αργά.

 Ίσως να έχει δίκιο ο Πρόεδρος Ολάντ που είπε ότι η βομβιστική επίθεση ήταν μια καθαρή κήρυξη πολέμου στην καρδιά της Ευρώπης. Όντως το έρεβος κήρυξε την αρχή του πολέμου του μέσα στην πόλη του φωτός, μέσα στην αρχή όλων των τεχνών, στην μητέρα του αισθητισμού και της ηδονής, της ποίησης και της επανάστασης.


Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Μετά το Σαρλί Εμπντό το Μπατακλάν. Μετά τις εβραϊκές συναγωγές τα ποδοσφαιρικά γήπεδα και τα εστιατόρια. Πλέον είναι ξεκάθαρο πως δεν τους ενδιαφέρουν οι συμβολικοί στόχοι επίθεσης –αν υπήρξαν ποτέ- επιθυμούν αίμα των αλλόθρησκων τόσο ώστε να μπορέσουν να καταπνίξουν με αυτό την φλόγα του άσβεστου μίσους, της μισαλλοδοξίας και της απανθρωπιάς που έχει πλέον φουντώσει, το καταλάβαμε με την βομβιστική επίθεση στο έπακρο.

Ακούσαμε και την Καγκελάριο Μέρκελ να εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στα θύματα της επίθεσης, την αμέριστη συμπαραστάτη και διάθεση για βοήθεια . Παραβλέπουμε πως μια ηγέτης όπως η κυρία Μέρκελ πριν κάτι μήνες υπέγραψε ένα επονείδιστο πακέτο λιτότητας για έναν λαό που καταδυναστεύει οικονομικά εδώ και χρόνια, ξεπερνάμε το γεγονός πως δέχεται μόνο «εγκεκριμένους» πρόσφυγες στην χώρα της, προσπερνάμε και το συμβάν που έκανε ένα δεκατριάχρονο κορίτσι από την Παλαιστίνη να κλάψει live σε μια Γερμανική εκπομπή όταν την είπε πως θα πρέπει να γυρίσει στην χώρα της, με όσες ρουκέτες και κομμένα κεφάλια συνεπάγεται αυτό. 

Τα ξεχνάμε μωρέ αδερφέ! Βλέπουμε τώρα να παρουσιάζει το φιλανθρωπικό και ανθρωπιστικό της πρόσωπο –πάντα συνοδευόμενο από το μπλε κακόγουστο ταγέρ της . Θέλει λέει να βοηθήσει, και πρέπει να βρεθεί μια λύση επειγόντως.

Μόνο που η κυρία Μέρκελ καθώς και όλοι οι αρχηγοί κρατών που εκφώνησαν παρόμοιους δακρύβρεκτους λόγους δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να βοηθήσουν μήτε και βρουν λύση. Πολύ απλά, γιατί η αναστάτωση του συνέφερε! Που στην μέση ανατολή σφάζονταν μεταξύ τους και αυτοί μπορούσαν να μεταφέρουν εκεί σε εξευτελίστηκες τιμές τις πολυεθνικές τους. Μέχρι τώρα!


Όμως για κακή τους-μας τύχη ο πόλεμος έφτασε αναπόφευκτα έξω από την πόρτα μας. Και αυτή η πόρτα η Ευρωπαϊκή που είναι στολισμένη με κίτρινα πανέμορφα αστεράκια, βασισμένη στους λαούς και στις αξίες της, είναι απλά αδύναμη. Χωρίς την στήριξη της δύσης, με μια Ρωσία πανέτοιμη να προστατέψει μόνο τον εαυτό της –και αυτό κάνει άλλωστε γιατί χτύπησαν στην Γαλλία ενώ κατεξοχήν εχθρός τους είναι η Ρωσία;- είναι στα πρόθυρα να γκρεμιστεί και τότε θα δούμε αυτό που δεν φανταζόμασταν πως θα βλέπαμε για τρίτη φορά.

Γιατί ο Β Παγκόσμιος πόλεμος, άρχισε τόσο εύκολα όσο και ο πρώτος, έτσι εύκολα θα αρχίσει και ο τρίτος. Χαρά στις επόμενες γενιές…

Έχουμε υπογράψει εν τυφλό τόσες συνθήκες χωρίς μέριμνα για το μέλλον, τόσα ανθρώπινα διατάγματα, τόσους νόμους για το καλό των ανθρώπων που πλέον έχουν μπερδευτεί στα πόδια μας.

Η Ευρώπη της επέμβασης και της ταχύτητας έγινε δυσκίνητη και θεατής σε έναν εφιάλτη που μόλις άρχισε. Το κύμα των μεταναστών πληθαίνει, ο φόβος που προανέφερα επίσης, οι κοινοτικές υφέσεις ξεπηδάνε η μία πίσω από την άλλη, ο πόλεμος έχει μεταφερθεί αλλού, πλέον τα λόγια δεν πείθουν, ο κόσμος άρχισε να ξυπνάει και οι δακρύβρεκτοι λόγοι κάποια στιγμή θα στερεύσουν από δάκρυα υποκρισίας. Σύντομα το παιχνίδι θα είναι θέμα εξουσίας.

Και μαντέψτε! Ποιος θα είναι ο τρόπος που θα παιχτεί αυτό το παιχνίδι, για τρίτη παγκόσμια φορά στην ιστορία;

Πηγή: https://zenithmag.wordpress.com/2015/11/14

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου